روز و روزگارتان خوش چه» مثل که» جدا از کلمهٔ قبل و بعد از خود نوشته می‌شود، مگر آن که دو کلمه در حکم یک واژه مرکبِ مستقل باشد، مانند: آنچه، چنانچه، بدانچه منبع: راهنمای نگارش و ویرایش م. ج. یاحقی. تندرست باشید

با درود در زبان فارسی، کلمهٔ که» همیشه جدا از کلمهٔ پیش از خود نوشته می‌شود، مانند‌: ۱. در صورتی که ۲. وقتی که ۳. کتابی که ۴. آن که ۵. این که کلمهٔ بلکه» از این قاعده مستثناست. منبع: راهنمای نگارش و ویرایش دکتر محمد جعفر یاحقی. چاپ بیست و نهم. با مهر آموزش نویسندگی یما حمید t.me/naveshtan Telegram (https://t.me/naveshtan)

با مهر ادامه واحدهای‌ شمارش، توزین و مقیاس ۲۷. طاقه: برای بعضی پارچه‌ها؛ مانند: شال، شال گردن ۲۸. عدد: برای پرندگان ۲۹. عدل: برای کالاهای سنگین تجارتی؛ مانند: تکه و پنبه ۳۰. عراده: برای اسلحه‌ی ثقیل؛ مانند: تانک، توپ و نیز برای موتر ۳۱. فروند: برای کشتی و طیاره ۳۲. فیر: برای انواع مرمیهای اسلحه‌ی ثقیله و خفیفه ۳۳. قاب: برای انواع ساعت ۳۴. قبضه: برای انواع اسلحه‌ی سرد؛ مانند: شمشیر، خنجر و چاقو ۳۵.

درود بر شما واحدهای شمارش، توزین و مقیاس ۱. اصله: برای انواع چوب و درخت ۲. باب: برای عمارت؛ مانند: خانه و دکان ۳. بار: برای کالاهایی که به مقیاس معینی بسته بندی شده‌اند ۴. بال: برای انواع طیاره‌ها به جز هلیکوپتر ۵. برگ: برای انواع کاغذهای جلد نشده ۶. بند: برای یک دسته کاغذ، مقوا و نظایر آن ۷. پایه: برای رادیو، تلویزیون، کمپیوتر و انواع ماشین‌آلات قابل حمل ۸. تخته: برای قالین، گلیم و نمد ۹. توپ: برای پارچه‌های دوخته نشده ۱۰.

با درود مفرد و جمع اسم در زبان فارسی از علامتهای جمع در فارسی‌ یکی ان» است و یکی ها» علامت ان» بیشتر برای جمع اسمهایی استعمال می‌شود که بر وجود جاندار دلالت کند. اما همه‌ی اسمهای دیگر را به ها» جمع می‌بندند. ولی بعضی از کلماتی را که بر جانداران دلالت نمی‌کنند نیز می‌توان به ان» جمع بست: انگشتان. چشمان. منبع: دستور زبان فارسی خانلری با دوستی

حظیره/ حضیره/ ادیره/ هدیره در نوشته‌های مختلف دیده می‌شود، که واژه‌ی حظیره، به معنای قبرستان، را به اشکال مختلف: ادیره، حضیره، و هدیره می‌نویسند. باید خاطر نشان ساخت که به کار گرفتن هر سه واژه‌ی یاد شده در معنای قبرستان نادرست است؛ زیرا هر کدام از اینها دارای معانی لغوی مهجوری‌اند، که نه تنها در زبان ما که حتی امروز در زبان عربی نیز این واژه‌ها کاربرد ندارند. حضیره در معنای لغوی، یعنی حاظرگاه»، هدیره هدرگاه» و ادیره یعنی آوردگاه».